الْحمْد للّه و الْحمْد حقّه کما یسْتحقّه حمْداً کثیراً و اعوذ به منْ شرّ

ستایش خاص خدا ست و حق اوست آنچنانکه شایسته و لایق اوست بسیار،و پناه برم به خدا از بدى شر

نفْسى انّ النّفْس لامّارهٌ بالسّوّء الاّ م ا رحم ربّى و اعوذ به منْ شرّ

نفس خود که همانا نفس وادار کننده به بدى است مگر آن را که پروردگار رحم کند و پناه برم به او از شر

الشّیْطان الّذى یزیدنى ذنْباً الى ذنْبى و احْترز به منْ کلّ جبّارٍ

شیطان که (پیوسته ) گناهى بر گناهم بیفزاید و بوسیله او پناه گیرم از شر هر گردنکش

فاجرٍ و سلْطانٍ جاّئرٍ و عدوٍّ قاهرٍ اللّهمّ اجْعلْنى منْ جنْدک فانّ

تبه کار و حکمران ستمکار و دشمن قهارى خدایا مرا از لشکر خود قرار ده زیر

جنْدک هم الْغالبون و اجْعلْنى منْ حزْبک فانّ حزْبک هم الْمفْلحون و

سپاه تو فقط پیروزند و از حزب خویش قرارم ده زیرا حزب تو فقط رستگارند و

اجْعلْنى منْ اوْلیاّئک فانّ اوْلیاّئک لا خوْفٌ علیْهمْ و لا همْ یحْزنون

از اولیاء خود قرارم ده زیرا اولیاء تو هستند که خوف و ترسى برایشان نیست و حزن و اندوهى ندارند

اللّهمّ اصْلحْ لى دینى فانّه عصْمه امْرى و اصْلحْ لى اخرتى فانّه

خدایا دینم را اصلاح کن که دین نگهدار کار من است و آخرتم را اصلاح کن که

دار مقرّى و الیْها منْ مجاوره اللّئام مفرّى و اجْعل الْحیوه زیادهً

خانه پایدار من آنجا است و از مجاورت لئیمان گریزگاهم بدانجا است ، و زندگى را براى من مایه فزونى

لى فى کلّ خیْرٍ و الْوفاه راحهً لى منْ کلّ شرٍّ اللّهمّ صلّ على

در هر کار خیرى قرار ده و مرگ را آسودگى از هر شرى برایم مقرر فرما. خدا درود فرست بر

محمّدٍ خاتم النّبیّین و تمام عدّه الْمرْسلین و على آله الطّیّبین

محمد خاتم پیمبران و کامل کننده شماره رسولان و بر آل پاک و

الطّاهرین واصْحابه الْمنْتجبین و هبْ لى فى الثّلثاّء ثلاثاً لا تدعْ

پاکیزه اش و اصحاب برگزیده اش و در روز سه شنبه سه چیز به من عطا کن :

لى ذنْباً الاّ غفرْته و لا غمّاً الاّ اذْهبْته و لا عدوّاً الاّ دفعْته ببسْم اللّه

هرگناهى را از من بیامرز، و هر اندوهى را از من دور کن ، و هر دشمنى را از من دفع فرما بنام خدا

 

خیْر الاْسْماّء بسْم اللّه ربّ الاْرْض و السّماّء اسْتدْفع کلّ مکْروهٍ

که بهترین نامها است به نام خدا پروردگار زمین و آسمان دور کنم از خود هر بدى

اوّله سخطه و اسْتجْلب کلّ محْبوبٍ اوّله رضاه فاخْتمْ لى منْک

که آغازش خشم او است و مى کشم بسوى خود هر کار محبوبى را که آغازش خوشنودى او است پس از جانب خود کارم

بالْغفْران یا ولىّ الاْحْسان .

به آمرزش پایان ده اى صاحب احسان